1. معترضان حق خود به تظاهرات را، باید بدون ارتکاب اعمال خشونت آمیز علیه شهروندان خصوصی و یا ماموران حکومتی، اعمال کنند.
2. معترضان در حین اعمال حق خود به تظاهرات باید تا آنجا که ممکن است از صدمه زدن به اموال خصوصی یا عمومی اجتناب بورزند.
3. سازمان دهندگان تظاهرات، هرگاه که عملی باشد و بدون اجبار، باید در برنامه ریزی مسیر تظاهرات، با مقامات مربوطه و مقامات مجری قانون رابطه همکاری و مشارکت ایجاد کنند. در مواردی که نیاز است فضای عمومی برای تظاهرات از پیش اعلام شود یا جایی که انتظار می‌رود تعداد زیادی در تظاهرات شرکت کنند، سازمان دهندگان باید بر طبق روندهای‌های اطلاع‌رسانی داوطلبانه عمل کنند.
4. سازمان دهندگان باید تعیین افرادی را مورد بررسی قرار دهند که مقامات بتوانند به منظور تسهیل تظاهرات با آنان در ارتباط باشند، و برای کمک به تسهیل برگزاری تظاهرات و اطمینان از انطباق با همه محدودیت‌های قانونی، افرادی را که به وضوح قابل تشخیص هستند به عنوان انتظامات و سخنگویان خود تعیین کنند.
5. روزنامه نگاران و ناظران مستقل باید سمت خود را به وضوح قابل تشخیص کنند، و باید اتفاقات را عینا در انطباق با معیارهای اخلاقی روزنامه نگاری و استانداردهای اخلاقی نظارت بر تظاهرات گزارش دهند.
6. روش‌های شناسایی برای روزنامه نگاران و ناظران مستقل، ترجیحاً از طریق توافق در یک فرایند باز و مشاوره بین سازمان‌های اجرای قانون، اتحادیه روزنامه نگاران و جامعه مدنی، باید کاملا توسط سازمان‌های اجرای قانون و دیگر کنشگران قابل تشخیص باشد.
This post is also available in: English, Spanish, French, Russian, Portuguese, Brazil, Turkish