1. حکومت‌ها باید ترتیباتی اطمینان‌بخش در قانون و در عمل ایجاد کنند، که تنها در برابر تظاهرات خشونت‌بار، و تنها زمانی که شدت عمل دقیقا ضرورت پیدا کند، و متناسب با خشونت اعمال شده، زور به کار گرفته شود. استفاده از زور تنها وقتی لازم تلقی می‌شود که در آن همه وسایل دیگر تشنج زدایی و جلوگیری از خشونت بیشتر، بی‌اثر شده باشند.
2. هر گونه کاربرد سلاحهای کشنده ر ویا کمتر کشنده، باید توسط بالاترین مقام رسمی در محل تأیید شود و تنها توسط مأموران اجرای قانون که آموزش کامل دیده‌اند، تحت مقررات، نظارت و کنترلی مؤثر، اعمال شود. قبل از استفاده از سلاحهای کشنده و کمتر کشنده، مقامات مجری قانون باید یک هشدار روشن از قصد خود برای انجام این کار، با مهلت زمان کافی برای هشدار بدهند و مهلت اعلام شده را رعایت کنند، مگر این که این امر آنان یا دیگرانی را بی جهت در خطر مرگ یا آسیب جدی قرار دهد، و یا در آن شرایط نامناسب و یا بی معنی باشد.
3. در موردی که استفاده از سلاحهای کمتر کشنده اجتناب ناپذیر است، مقامات اجرای قانون باید از وارد کردن آسیب جدی اجتناب کنند و آسیب را به به حداقل برسانند. به خصوص:
الف) زدن باتون با هدف‌گیری سر، گردن و گلو، ستون فقرات، کمر، شبکه (اعصاب) سلیاک، زانو، مچ پا و اجزای حیاتی بدن باید ممنوع شود؛
ب) از سلاح پرتابی کمتر کشنده نباید طوری استفاده شود که خطر ضربه به سر، قفسه سینه یا شکم ایجاد کند، و نباید با چنان نیرویی پرتاب شود که باعث سوراخ شدن بدن فرد یا سایر آسیب‌های غیر ضروری گردد؛
ج) در مواردی که از مواد محرک شیمیایی و سایر مواد قوی یا شیمیایی کنترل جمعیت استفاده می‌شود، برنامه‌های ضد عفونی باید ایجاد شده باشد؛
د) تغییر ترکیب شیمیایی هر گازی تنها به هدف ایجاد درد شدید به معترضان، و به طور غیر مستقیم عابران، باید ممنوع شود.
4. مقامات اجرای قانون نباید از نیروی کشنده، از جمله سلاح گرم، علیه تظاهرات اعتراضی و یا برای پراکنده کردن معترضان استفاده کنند. این گونه اقدامات تنها زمانی باید مورد استفاده قرار گیرد که شدیدا برای حفظ حیات اجتناب ناپذیر باشد، یعنی، علیه افراد در دفاع از خود و یا در دفاع از افراد دیگری که در معرض خطر قریب الوقوع مرگ یا آسیب جدی قرار دارند، و یا برای دستگیری فردی که چنین خطری را ایجاد کرده و در برابر بازداشت مقاومت می‌کند، و تنها زمانی که وسایل کم‌خطرتر برای رسیدن به این اهداف کافی نباشد.
5. مقامات مجری قانون باید ترتیباتی اتحاذ کنند که هر کس در نتیجه کاربرد زور زخمی شد و یا به نحوی آسیب دید در اولین فرصت ممکن کمک و خدمات پزشکی را دریافت کند، و این حادثه باید به سرعت به مقامات مافوق گزارش داده شود و مقامات باید ترتیباتی اتخاذ کنند که یک بررسی موثر توسط اداره‌ای مستقل یا مقامات دادستانی که در صورت لزوم از قدرت آتوریته برخوردار باشند، انجام گردد.
6. دولت هاباید یک سیستم برای نظارت بر استفاده از زور، که باید مقامات مجری قانون را به گزارش هر مورد استفاده از آن موظف کند، ایجاد نمایند. گزارش‌ها و مستندات مربوط به موارد استفاده از زور باید در دسترس عموم قرار داشته باشد.
7. افسران ارشدی که می‌دانند، یا باید بدانند، که افسران تحت فرمان آنان استفاده غیر قانونی از زور کرده‌اند باید برای هر گونه تخلفی که آنان همه اقدامات در محدوده قدرت خود را در جلوگیری، سرکوب یا گزارش کاربرد بیش از حد زور انجام نداده‌اند، مسئول شناخته شوند.
This post is also available in: English, Spanish, French, Russian, Portuguese, Brazil, Turkish