1. حکومتها تنها وقتی در موارد اضطراری عمومی می‌توانند از تعهدات بین المللی حقوق بشر عدول کنند که حیات ملت به خطر افتاده باشد؛ هر گونه عدولی از این قبیل، باید بر طبق قوانین ملی و بین المللی رسما و قانونا اعلام گردد. از این رو، حکومتها، با آگاهی از این که اعتراضات مطلقا، اگر نگوییم هرگز، به ایجاد شرایط لازم برای عدول از تعهدات منجر نمی‌شوند، نباید به منظور محدود کردن تظاهرات، وضعیت اضطراری اعلام کنند.
2. هر گونه محدودیت در تظاهرات در شرایط اضطراری باید از نوع استثنایی و موقتی باشد و صرفا به ضرورت‌های برخاسته از وضعیت، مادام که آنها با دیگر تعهدات بین المللی حکومت ناسازگار نباشند، منحصر گردد. حتی در مواردی که شرایط دیگر، مانند حدوث بلایای طبیعی و یا درگیری‌های مسلحانه، عدول اضطراری را اجازه دهند، امکان محدود کردن حق اعتراض در راستای آزمونی که در اصل 4 آمده است باید به طور کلی کافی باشد و نباید هیچ عدولی بر اساس ضرورت‌های این وضعیت توجیه شود.
This post is also available in: English, Spanish, French, Russian, Portuguese, Brazil, Turkish